Âzâde...

Mutluluğun çok uzakta olmadığına inancımız arttıkça, dokunduğumuz her dünya bizi daha güzel kılacak. İnanmalıyız buna... Varlığını hissettiğimiz, var olduğumuzu hissettiren yüreklere daha sıkı sarıldıkça yükümüz hafifleyecek. Paylaşmak insani bir ihtiyaç; bazen sıkıntıları, bazen mutlulukları... “Yolun başı incitmemek, yolun sonu incinmemektir." sözüne muhatap olmak için can attıkça, incinmemek kadar değerli olacak incitmemek de... Aldığımız ve verdiğimiz selamlar bir tohum gibi düştükçe gönül toprağımıza, rengârenk çiçeklerle bezeli kocaman bahçelerimiz olacak... Her danede yedi veren güller, mis kokulu sümbüller, nergisler muhabbetle saçılacak toprağımıza. Her yürek bir güzellik olacak ve selamın güzelliği kelamla devam edecek... Birbirini Allah için sevmenin mutluluğunun paha biçilemez olduğunu anlayacağız. Okuduğumuz bir kitap gibi, tanıştığımız her insan da hissettiğimiz bir duyguya tercüman olacak. Kabuğuna çekilmekten ve yalnızlıktan daha lezzetli gelec...

İslam; inanç olarak, nizam olarak, yaşam biçimi olarak başlı başına bir fetihtir. Hayat tarzıyla, kainata bakma nazarıyla, insanı ahlaki vasıflarla donatmasıyla... İslam’da fetih gönüllerin irşad edilmesi ile başlıyor. Nasıl ki hiç silah kullanılmadan fethedildi Mekke, nasıl ki hâlâ bir Selahaddin bekliyor Filistin, Mescid-i Aksa... Nasıl ki fethi imkansız gibi gözüküyordu Konstantiniye İstanbul olmadan önce. Fethin vücut bulması işte budur. Fetih İslam’ın insana verdiği değerin ta kendisidir. Allah’ın rızası için alınan nefes, adanan ömür, kurulan plan, edilen duadır. Ve en önemlisi emr-i ilahi olan, cihattır. Fetih, savaşta bile nizamdır, Allah’ın zulüm altındaki kullarına, O'nun nizamını sunma çabasıdır. Bunun en güzel örneklerinden biri de Devlet-i Osmaniye’dir. İman gücü ve inanca teslimiyetiyle büyük bir coğrafyaya yayılırken, gönülleri fethederek toprakları İslam bayrağı altına toplayan Osmanlı... Her fetih İslam’la bir yaşam biçimi olarak benimseniyor, öyle yaşa...

Hicret edelim buradan! Oksijeni azalmış bu plastik topluluktan... Üzerimize serpilmiş ölü toprağını silkeleyerek hicret edelim. Menzilimiz Rabb’imizin rızası olsun. Uzlete çekilelim kendi içimize ve bizi anlamayan insanların içinde sığınacağımız bir Hira’mız olsun. Sonra yol arkadaşları için dua edelim Rabb’imize, sıddık olan yol arkadaşları için. Fetih için hazırlık yapalım sonra da. Öyle bir fetih ki topla tüfekle değil; sevgiyle, kardeşlikle, muhabbetle kurtuluşun muştusunu veren...  Müslüman kardeşlerimizin yüreklerini serinleten, avuçlardaki tohumları toprağa serpen...  Öyle bir hicret ki geçirsin bizi kibirlerimizden, arzularımızdan, hevâ ve heveslerimizden. Nefislerimizden geçip kendimize geleceğimiz bir hicret... İnanıyorum biz kendimizi düzelttikçe, derdi ümmet olan insanlarla yoldaş edecek Rabb’imiz bizi. Daha güzel diyarlara hicret edeceğiz ve fetih için yeniden geleceğiz. Bosna’ya uğrayacağız giderken, Afganistan’a, Çeçenistan’a, Doğu Türkistan’a... Sil...