Âzâde...

Mutluluğun çok uzakta olmadığına inancım artıyor. Dokunduğum her dünya, beni daha güzel kılıyor bu aralar... Varlığını hissettiren, var olduğumu hissettiğim yüreklere daha sıkı sarılıyorum. "Yolun başı incitmemek, yolun sonu incinmemektir." sözüne muhatap olmak için can atıyorum. Aldığım ve verdiğim selamlar bir tohum gibi düşüyor gönül toprağıma. Her danede yedi veren güller açıyor, muhabbet saçıyor etrafıma. Selamın güzelliği kelamla devam ediyor. Okuduğum her kitap hissettiğim bir duyguya tercüman oluyor. Altını çizgindiğim cümlelerim, üstünü çizdiklerimden daha fazla artık. Uzaklara dalıyorum ve uzağında olduğum her şey daha yakın oluyor bana, uzansam dokunacak gibi... Yaşadığım her şey için iyi ki yaşadım diyorum, tecrübe edinmenin ve gittikçe yanlışı az olmanın, huzuru ile daldığım yerden vurgun yemeden çıkıyorum. Olan her şeyde hayr arıyorum. Hazırladığım çayımı dostlarımla içmek için, rutinden vakit çalıyorum. Hayatta her şeyi bilmesem de, paylaşarak yaşam