Âzâde...

Bu bir yolcunun hikâyesidir. Bir yol ki kulağına okunan ezanla başlayan. Sela ile yeni bir başlangıca ulaşan. Bu bizi kendimize getiren ve O'na götüren bir yolculuk. Yürüdüğümüz, koştuğumuz  yorulduğumuz bir yol. Bir var olma telaşı, rızayı kazanma uğraşı. Bundan daha güzel bir şey yoktur bu sürgün dünyada, bir amaçla bir yolda yorulmak, yüreğinle o yola, o amaca yoldaş olmak, dua olmak, güzelliklere sebep olmak. Var olmak! Ben buradayım, bunun için yaratıldım diyebilmek, bu idrakte olmak. Rabbi’nin katında değer bulmanın gayretinde olmak. Dualarımız  kendimizi bulmadaki ilahi gücümüzdür. Dua müminin sığınağı, dayanağı ve en değerli korunağıdır. “Rasûlüm! De ki: Eğer kulluğunuz ve yakarmanız olmasa Rabb’im size ne diye değer versin ki?” (Furkan/77) Kendi değerinin farkına varmak ve değerini görmek için neden yaratıldığını sormak, sorgulamak...  Kimi, neden, ne için razı edeceğini bilmek. Yaratıldığı o “ahsenitakvim” üzere kalmak. Allah’ın övgüsüne kavuşmak, razı etmek v