İhtiyacımız Var

İhtiyacımız var. Peki neye? Ne için?

Bizi bekleyen, gitmediğimiz aramadığımız için sitem edebilen, kalbinin bir köşesinde muhabbetimizi diri tutan, sakınıp saklayan, bizden vazgeçmemiş insanlara, “İşte geldim, çok beklettim ne olur kusuruma bakma!” demeye ihtiyacımız var. Kavgaları, kırgınlıkları bir kenara koyup “Sen de haklısın!” demeye. Kopan bağlarımızı onarmaya, yenilemeye, Allah’ın emri olan ayetlerle hareket etmeye...

Edeceksek “Allah bundan razı olur” diye vaktimizi sevdiklerimize kurban etmeye ihtiyacımız var.

Aynı gök kubbe altında yaşayan ya da yaşamaya çalışan insanlar için. O insanlar ki hanelerine uzun zamandır yemek girmemiş, belki sıcak yemek pişirecek imkanları yok. O insanlar ki mahalle pazarının dağılmasını bekliyor biraz nasiplenmek için. Belki de ramazandan ramazana dağılan gıda kolileri bitecek diye endişe ediyor. Onların bize, bizim de onlara el uzatmaya ihtiyacımız var.

Allah’u Teâlâ buyuruyor ki: Rasûlüm! Sana, Allah yolunda ne harcayacaklarını soruyorlar. De ki: “Sevap kazanmak için harcayacağınız şeyleri öncelikle ananıza, babanıza, akrabanıza, yetimlere, yoksullara ve yolda kalmışlara verin.” İyilik olarak her ne yaparsanız, Allah onu mutlaka bilir. (Bakara - 215)

Edeceksek, Allah bundan razı olur diyerek, onlar için kurban edelim her şeyimizi.

İhtiyacımız var, ne için?

Bir afetzedeye el uzatmak için. Yaşadığı o büyük yıkımı, yıkımdan sonra imtihan olduğu yoksulluğu, kaybettiği anılarını ve en zoru, sevdiklerini göçük altında bırakmanın verdiği acıyı dindirmek için biraz hemhal olmaya ihtiyacımız var. “Unutmadık seni, yanındayız!” demeye, ihtiyacı her ne ise ona yardımcı olmak için ne gerekiyorsa onu kurban etmeye...

Allah bundan razı olur diyerek birlik olmaya ihtiyacımız var.

Hastanelerde yatan, amansız dertlere düşmüş hastalar için dua etmeye, ambulans sirenleri içinde yaşama tutunmaya çalışan, ölümü istediği hâlde ölemeyen, yaşamak istediği hâlde yaşayamayan insanlara bir umut, bir nefes olmaya ihtiyacımız var. Terk edilmiş yaşlıları sevindirmeye, hürmet etmeye. Yetimhanede yarınları meçhul küçük çocuklara yardımcı olmaya. Anne baba sevgisini tattırmaya...

Olacaksak; Allah rızası için merhametli olmaya, muhabbetli olmaya, hemdem olmaya ihtiyacımız var.

Tevazu kanatlarımızı açıp, alçak gönüllü olmaya, alçaldıkça Allah katında derecemizi yükseltmeye ihtiyacımız var. Bazen satış yapan bir kasiyere, bazen sanayide yağ pas içinde kalmış çırağa... Bazen de dünya telaşına inat, kilitlenen trafikte egzoz dumanına rağmen mendil satmak için kırmızı ışığı bekleyen o çocuğa ihtiyacımız var.

İşi gereği hiç tanımadığı halde arama yapan satıcı operatöre ya da insanlarda farkındalık oluşturmaya uğraşan gönüllü çalışanlara daha anlayışlı olmaya ihtiyacımız var.

Özgürlüğü elinden alınmış, tepesine inen bombalarla geçmiş ve gelecek bütün hayatı tarumar olmuş... Vatanından sürülmüş ve yaşama hakkı gasp edilmiş insanlara yardım etmeye ihtiyacımız var. Onların da en az bizim kadar insan olduğuna ve yaşama hakkı olduğunu hissettirmeye, yaşamak için yollara düşün ve merhametsizliğin çukurunda boğulan insanlara el uzatmaya ihtiyacımız var. Veren elin alan elden üstün olduğunu ve verecek durumda olduğumuza şükretmeye ihtiyacımız var. Kurban edeceksek biraz da tebessüm kurban edelim yüzlerine bakarken. Bir “ensar” olamasak da en azından insan olmaya ihtiyacımız var.

İşgal edilen Filistin için, katledilen Gazze için, zulüm altındaki Doğu Türkistan için, tutsak olmuş kardeşlerimiz için ve kuşatılmış insanlık için uyanmaya ve uyandırmaya ihtiyacımız var.

Bugün buna kör ve sağır olmak demek yarın hesap günü bu mesuliyetin altında ezilmek, sorgusunu verememek demektir.

Nerede ve ne şartta olursa olsun mazlum kardeşlerimize karşı yumuşak, haksızlığın karşısında sert durmaya... Haklıya “Yanındayım” demeye... Özgürlüğümüz elimizden alınmadan, esir edilmiş insanların halinden anlamaya ihtiyacımız var.

Kelâmullahla ahir zamanda yol almaya ihtiyacımız var.

Allah’u Teâlâ buyuruyor ki: Ey mü’minler! İster kolay, ister zor; imkânlarınız az veya çok, ister silahlı ister silahsız hangi durumda olursanız olun hep beraber savaşa çıkın ve mallarınızla canlarınızla Allah yolunda cihâd edin. Bilirseniz, böyle yapmanız sizin için daha hayırlıdır. (Tövbe - 41)

İhtiyacımız var, bize şah damarımızdan daha yakın olan Rabb’imizin rızasını kazanmak, ona yaklaşmak için paramızı, malımızı ve gerekirse canımızı Allah için adamaya, kurban edecek neyimiz varsa Allah rızası için, onun yolunda kurban etmeye ihtiyacımızın var.

İnsanın üzerindeki hasletler bulaşıcıdır. Güzellikleri çoğaltıp birbirimize bulaştırmaya, ulaştırmaya ihtiyacımız var.

Unutmayalım ki yapacağımız her iyilik lehimize ve yapmadığımız ise aleyhimize...

Selam ve dua ile...

Ayşegül'den...