Selam olsun Şehitlere...

Ezgiler vardır hani dilimiz ile değil de içimizle söylediğimiz.
Bize özümüzü anlatan,  sözümüzü hatırlatan ve yüreğimizi sızlatan ezgiler.

Şu an o ezgilerden biri yankılanıyor içimde;

“Kara gözlerinde mahmurca gülüş.
Gayrı uyanılmaz uykunda mısın?
Kanın cemre gibi toprağa düşmüş.
Şehadet yolunun ufkunda mısın?

Çizgilerle dolu ellerin yüzün.
Otuzunda mısın kırkında mısın?
Bizi yalnız koyup göğe süzüldün.
Acın dayanılmaz farkında mısın?”

Bu duyguyu bildiğinizi düşünüyorum.

Bizim imanımızın ve inancımızın, temeli hak ve batıl savaşında “şahit ol ve şehadet nasip et Ya Rabbî.” dediğimiz işte tam olarak bu, Allah yolunda canını ortaya koymak.

İslam davası uğruna kendisine bahşedilmiş en büyük nimetlerden biri olan hayatını ortaya koymak, Allah rızası için canından vazgeçmenin ötesinde daha büyük bir fedakârlık düşünülemez.

Bu sebeple İslam’da şehitler oldukça müstesna bir yere sahip olup oldukça büyük faziletlere sahiptirler.

Şehid olmak, şahid olmak kelimesi sözlükte “bir olaya şahit olmak, tanıklık etmek” manasına gelmektedir. Şehidin Arapça’daki çoğulu şühedadır. Bir kimsenin Müslüman olması için yerine getirmek zorunda olduğu yükümlülüklerden birisi de kelime-i şahadeti kalben ve lafzen ikrar etmesidir. Kelime-i şehadet; Allah’tan başka ilah olmadığına, Hz. Muhammed’in O’nun kulu ve resulü olduğunu idrak ve tanıklık etmek manasına gelmektedir.

Şehit olmak  ölmek değil, ölürken insanlığı diriltmektir. Şehit olmak Amir b. Fuheyre olmaktır. Ölürken, “Vallahi işte şimdi kazandım!” diyebilmektir. Kendisini öldüren kişinin imanına vesile olmaktır.

“Madem ölüm tek bir defa gelecek, O da neden Allah için olmasın?” diyebilmektir.

Şahit olmak, şehadeti yudumlayan, arkasından gözü yaşlı olsa da cennetle müjdelenen bir evladın annesi olmaktır.

Alnı açık, yüzü pak, yüreği onurlu babası olmak. İşte bu Şehadet sevdası bizi bayraksız ve vatansız bırakmadı ve bırakmayacak. Biz öyle anne babaların elinde büyüdük Elhamdülillah.

Şehitliğin, şehadetin ne olduğunu bilen,  evlatlarının ellerini kınalayarak asker ocağına gönderen, o eli öpülesi anneler büyüttü bizi. Evladının tabutunu omuzlarında gururla taşıyan o babalar büyüttü. Şehadetin bir çağrı olduğunu söyleyerek beşik sallayan ninelerin ninnileri büyüttü.

“Ya Rabbi; beni şehit et , Şahid ol senin davan için senin razı olacağın hayatı yaşamaya ve yaşatmaya çalışacağım.” diye dua etmek.

Her ibadette olduğu gibi cihat ibadetinde de niyetin çok önemli olduğunu bilmek!Peygamber efendimizin (SAV) söylediği gibi ;

“Cennete giren hiçbir kimse, yeryüzündeki her şey kendisinin olsa dahî dünyaya geri dönmeyi arzu etmez. Sadece şehit, gördüğü ileri derecedeki itibar ve ikram sebebiyle tekrar dünyaya dönmeyi ve tekrar tekrar şehit olmayı ister.” (Buhârî)

Ne mutlu o şehitlere! Ne mutlu şehadeti yudumlayan cennetle müjdelenen o kullara! Ki onlar ölmüyor.

Rabbimiz ayetinde ; “Allah yolunda öldürülenleri sakın ölü zannetme! Aksine onlar diridirler ve Rableri yanında rızıklanmaktadırlar.”

O şehitler, Allah’ın kendilerine bağışladığı nimetlerle sonsuz bir mutluluk duyarlar. Arkalarından gelecek olup, henüz kendilerine katılmamış olan mücâhid kardeşleri adına da, “Onlara hiçbir korku yok, onlar asla üzülmeyecekler.” müjdesiyle sevinirler.

“Yine onlar, Cenâb-ı Hakk’ın kendilerine olan büyük lütfu ve ihsânıyla sevindikleri gibi, ayrıca Allah’ın, mü’minlerin mükâfatını zâyi etmeyeceği yolundaki va‘dinden dolayı da büyük bir sevinç duyarlar.”
(Al-i İmran 169,170,171)

İslam davasına hizmet etmek, Efendimizin dostu olmak onun davasına şahitlik etmek ve şehid olmak...

Selam olsun size, İslam  tarihinin ilk şehidleri Hz. Sümeyye (r.a.) ve eşi Yasir (r.a.).

Selam olsun Seyyidü’ş-şüheda “Şehitlerin Efendisi” Hz. Hamza (r.a.).

Selam olsun Hz. Ömer,  Hz. Osman, Hz. Ali. Kerbela’nın şehidi Hz. Hüseyin ve kardeşleri... Nesilden nesile , çağdan çağa bir çağrıdır, şehadet ve nasip işidir.

Musab olmaktır şehit olmak, Musab bin Umeyr olmak…  Şehit olmak İslam sancağını en yukarılara kaldırmak.

Selam olsun sana Hasan el Benna ve Mısır zindanlarında şehid olan Muhammed Mursî! Amerika’da siyah kadının oğlu Malcom X,
Libya’da Ömer Muhtar, Çeçenistan dağlarında, şehadete susayan, Şeyh Şamil. Afganistan dağlarında Abdullah Azzam, Filistin zindanlarında Ahmet Yasin.

Selam olsun, Çanakkale’ye eli kınalanıp, uğurlanan Hasan, Suriye’de bombaların hedefi olan Ümran, Filistin’de Muhammed Durra, babasının kucağında şehit olan, Zulümden kaçarken denizde boğulan Aylan. Sana da selam olsun Esma’m, Rabia Meydanı’ndan cennete uçan. 

Size de selam olsun Ömer Halis’im, Fethi polisim, Eren’im ve ona göğsünü siper eden Ferhat Assubay’ım ve nice dava uğruna kefensiz yatanım.

Allahu Ekber nidalarıyla şehid olan unutmadığım, unutmayacağım canlarım.

Bu bayrak dalgalandıkça yürüyecek namın Ulubatlı Hasan’ ım.

Nitekim şehit olmak: “De ki: Benim tüm istek ve arzum, bütün ibadetlerim, hayatım ve ölümüm alemlerin Rabbi olan Allah’a armağan olsun!” (En’am 162) diyebilmektir.

Selam olsun, hayatını imanına şahit kılabilene ve kendini kayıtsız şartsız, şeksiz, şüphesiz rabbine teslim edene...

Ayşegül'den...