Rahmetle Yadettiklerim...

Özlemle, tebessümle  ve çoğu zaman gözlerimde damlamaya hazır kocaman yaşlarla anımsadığım anılarım var elbette.
Ah o yüreğimizde yeri hiç eskimeyen anılar...

Çocukluğumdan hatırladığım, rahmetlik anneannemin her gece bize anlattığı yaşanmış hayat hikayeleri, kıssalar ve onlardan çıkarmamız gereken hisseler.
Bazen komik bir hatıra, bazen çocukluğunda yaşadığı anı, sonrasında bize ezber yaptırdığı dualar , ki bunun kiymetine çok sonraları vardık.

Sıra sıra islim edilmiş erik gibi dizilirdik yer döşeği ve yün yorganın altına, kış aylarını anımsıyorum sobanın şavkı vururdu tavana ve anlatılan hikayeler canlanırdı alevin yansıyan kızıllığında.
Hikayeye göre sesinin zaman zaman yumuşadığını, korkulu bir şey anlattığında saçlarımızı okşadığını ve sonunda hepimizi koklayarak öptüğünü hiç unutmadım.

Hayatın monotonluğunu güzelleştiren şeylerdi bunlar, her gece yarısı namaz kıldığını hatırlıyorum sokak lambasının aydınlattığı odada, dudakların da bitmeyen zikir vardı ve dua...

Özenle tarardı saçlarımı, yumuşacık elleriyle.
Her defasında farklı bir dua ederdi " iyi olasınız ve iyilerle olasınız yavrum "
Merhametli bir elde büyümenin ne kadar güzel oldugunu anlatmam imkansız.

 
Anneannemi mahallemizde sevmeyen yoktu, bizi ismimizle bilen de yoktu.
Sultan ananın torunu derlerdi ve bu ne güzel bir şeymiş şimdi hissediyorum.

Orta okuldaydım, bir gün dayımlara gitti ve birdaha hiç gelmedi...
Oysa hiç üzmemiştim onu, hep sözünü tutar, hiç kırmazdım.
Daima dile getirirdim onu nekadar  çok sevdiğimi ve dualarına Amin derdim.

Sonra annemden öğrendim bize duyurmadığı duaları da varmış" Rabbîm üç gün yatak , sonra toprak nasip et, oğlum kızım dedirtme.
Cenazem oğlumun evinden kalksın, beni perişan etme "dermiş, dediği gibi de oldu...

Hiç görmedim soğuk yüzünü, al yanakları, çakır gözleri, pamuk elleri var hatrımda.
Ve hala gelecek gibi bir his ...
Hiç veda etmedim ben ona ve biliyorum kucaklayacak beni kavuştuğumuzda .

Bana kattığı en güzel davranış, güler yüzlü olmaktı.
İsmimi hep AyşeGül diye vurgulayarak söylerdi. 
"AyşeGül tebessüm sadakadır, verecek bir şeyin yoksa gülü ver yavrum" derdi.
Hayat hikayesinde tebessüm edecek, gülecek bir anısı yoktu, çocuk yaşta öksüz kalmış, genç yaşta dul kalmış ve birçok acı yaşamış bir garipti...

Komik şeyler yazmak isterdim ama bunlar döküldü içimden satırlara...

Ben onu çok sevdim Rabbimde sevsin.
Rabbim rahmeti ile muamele eylesin!
Amin.

Ayşegül'den...

Bu haftaki Ağaç Ev Sohbetleri konusunu sevgili Deeptone vermiş , ne de güzel etmiş.