Bir varmışın, bir yokmuşu...

Ömrünün bazı geceleri, geçmek bilmeyen uzun saatlerin, olmayacak sabahları gibidir...

Çaresizliğini iliklerine kadar hissettiğinde, vazgeçmek isteyip geçemediğinde, nefesinin kesildiginde ve düşünemez hale geldiğinde...
Ah o uzun gecelerin ,olmaz zannettiğin  sabahları...

Kırılmış ve solmuş yapraklarına inat, dalından kopamayan yaprak misali...
Son direnişini  yaşadığın zamanlar.

Sonrasındaki geçmişlik, sonbaharın rüzgarına teslim olmuşluk..
Nereye gideceğini bilememe hali.
Gitme isteği ağır bastığı halde, gidememe çaresizliği.
Çoğalmak yerine, tükenme endişesi.
Bilmediğin yollarda el yordamıyla yol alma telaşesi...

Dönüm noktaları oldu ve olmaya devam edecek hayatında..
Bir varmış, bir yokmuşun , yokluk evresinde önceki varlık hali...

Bazen elinde kalacak tutunduğun dallar, güvendiğin dağlara karlar yağacak...
Hep bir bahar yaşayacak değil ya yüreğin, güzlerinde olacak, zemherinde... 

Cefaların, cezaların, vedaların olacak vakitsiz.

Sonbahara meyledecek bir yanın.
Yolu yarıladığını anladığında takvim yapraklarını koparmaya elin daha ağır varacak...
Bunlar istesen de, istemesen de yaşayacağın gerçekler.

Yeri dolmayan ayrılıklar çalacak kapını, bilmediğin yerden sınanacaksın, ağlayacaksın..
Kul olduğunu, çaresizliğini anlayacaksın.
Sabretmeyi öğreneceksin acı olan gerçeklere.
Rabbine sığınacaksın.

Dünyandan âzâde olan insanlarla, cennette vuslat bulacağına inancın ayakta tutacak seni.
Gidenlerin yeri dolmayacak ve bazı yokluklar,  yersiz yurtsuz koyacak seni... 

Kabul ederek yaşayacaksın, yaşamak daha bir derinleşecek zamanla...

 Dünya meşakkatlerine bazen kör, bazen sağır, bazen ağır aksak yürüdüğün yolların sonunda, tebessümle bakacaksın.

Savuran rüzgarların bir sebebi olduğunu işte o zaman anlayacaksın...
Yüreğin  yumuşayacak, her acıda ve ayrılıkta  gözlerin  daha çabuk ıslanacak, saklamaktan vazgeçeceksin duygularını, yaşadığın her şey sen olmana yardımcı...

Sonra olanında  ,olmayanın da senin için hayr olduğunu kavrayacaksın.
Yoksun kaldığın muhabbetleri unutmayacaksın  elbette, sızısı ilk gün gibi kalmayacak, bunun da büyük bir nimet olduğunu anlayacaksın.

  Gülmekte olacak,  ağlamakta, mutluluk göz yaşlarıyla.
Yağan karlar doğan güneşle beraber can verecek çatlamış toprağına.
Yeni bir mevsim sunacak sana Rabbin, baharın habercisi olan.
Her kırılan dal yeni filizler çıkaracak...

Yaşananların tesadüf olmadığını ve bu tevafukların kendi hikayenin yazılmasında ki öneminin farkına varacaksın.
Hayatında ki her şey hikayenin bir parçası olacak...

Unutmak istemediğin güzel hatıraları yad edeceksin...
Tekrar ettiğin hatıralar daha da güzelleştirecek hikayeni..

Bu kendi menkıbeni tamamlaman  demek ve anlaman!
Aslında bir yoktan bir vara yol alman...

Ayşegül'den...