Orda Bir Köy Var Uzakta

Dilimde çocukluğuma dair bir türküyle  uyandım bu sabah. 

Bu sabah bu türküyü söylerken hissettiklerimi bir sayfaya aktarıp yollamak istedim pulsuz zarfla. 

Sen de bilirsin pulsuz zarfın elden ele ulaştırılan mektuplar olduğunu.

“Orda bir köy var, uzakta

O köy bizim köyümüzdür.

Gezmesek de, tozmasak da

O köy bizim köyümüzdür.”

Herhalde bu türküyü bilmeyen yoktur.

O uzaktaki köyde gezmesek de, tozmasak da, kalmasak da o köy bizim köyümüzdür!

Böyle söyleyerek büyüdük, büyütüldük ve anladık ki aslında hiç de öyle değil!

Gitmek için zaman ayıramadığımız, emek verip görmediğimiz, kalmak için can atmadığımız köy, kasaba sadece sözde bizim oluyor.

Bir güzel söz var bizim buralarda. “Kuru kuru gadanı alıyım, takır takır kurban oluyum.” derler, hiç emek vermeden sadece laf kalabalığı yapanlara. 

Bizim olduğunu iddia ettiğimiz her şeye emek vermeliyiz, hatıralarımızda yer ayırmalı, bizim olana dair anılar biriktirmeli, biriktirdiklerimizi sevdiklerimizle paylaşmalıyız.

Paylaştıkça çoğalan daha güzel ne olabilir ki bu hayatta?

Düşündüğümüz, sevdiğimiz, benim dediğimiz, orda uzakta olmamalı!

Aslında bu sadece köy için, ev için, dağ için söylenmiş bir türkü değil.

Yüreğimize dokunan, muhabbetine mest olduğumuz insanları düşünelim bir.

Uzun zaman arayıp sormadığımız da, gidip gelmediğimiz de, zaman ne de acımasız davranıyor. Araya giren mesafeler o sıcaklığı söndürüyor. Sevdiğimizi iddia ediyorsak her fırsatı değerlendirmek gerekiyor, hiçbir fırsatı ötelemeden. Gönül sevdiğinden uzak olabilir mi?

Gönülde yakın olan, her fırsatta gözde de yakın olmak ister. Gözden uzak olan bir süre sonra  gönülden de uzak olur, gönülden uzak olan ise duadan uzak olur.

Orda bir köy, bir ev, bir sevda varsa uzakta olmasın; o köy, o ev, o sevda seninse lütfen gör, sev, git, kal, hayatın akışında ona yer ayır. 

Hisset bunların senin için ne kadar değerli olduğunu ve yaşat yaşarken içindeki hislerini.

Her güzel şeyin bir ömrü olduğunu unutma ve unutturma. Vakit dolmadan bir dolu hatıra biriktir anılarında.

Hak vaki olduğunda sevdiğinin soğuk toprağını okşamak yerine, vakit varken ellerine aldığın sıcak ellerini okşa mesela.

Göz yaşlarınla ifade edeceksen sevgini; mezar taşına bakarak değil, gözlerindeki yıldızları sayarak ağla...

Tebessümün, zoraki  hatırladığın hatıralara değil, aynı havayı teneffüs ettiğin için olsun...

Gitmediğin, görmediğin, gelemediğin, değer  vermediğin köyden, kasabadan muhabbet bekleme.

Evet orda bir köy var uzakta ...

O köy bizim köyümüzdür!

Her yıl sümbül toplamaya gittiğimiz bağ; pınarından kana kana su içtiğimiz, sapa patikasında yürüdüğümüz, kekik topladığımız bağ bizim...

Dağlarda baharın habercisi karları delen o zarafetini seyrettiğimiz çiçek, avuç avuç kar yediğimiz dik yamaçlı dağ da  bizim...

Ağzımızı dayayıp kana kana su içtiğimiz çeşme, ekinini derdiğimiz bahçe de, ulu çınarların gölgesinde dinlendiğimiz hayma da bizim... 

Emek verdiğimizde güzelleşir her şey!

Emek verdiğimiz bağda sümbül biter, gül biter, muhabbet yeşertir kuru toprağı.

Gönül verdiğimiz dağda kekik biter, keven biter; kardelenlerin güzelliği kamaştırır gözlerimizi.

Gitmediğimiz dağa, varmadığımız bağa, emek vermediğimiz sevdaya benim diyemeyiz.

Ya bir bağımız olsun binbir çiçek açtıran kuytularında, ya bir dağımız olsun sakınıp saklayan bağrında...

Ayşegül'den...