Akran Zorbalığı

Hayatımızda var olan yanlışların içimizde uyandırdığı huzursuzluktan sonra bir çözüm yolu arıyoruz. Sorunumuzu fark edip kabul ettiğimizde de kendi iç dünyamız ile yüzleşmeye başlıyoruz. En azından ben öyle yapıyorum :)

Kendimle birlikte size de sormak istiyorum, hayatımızda yaşadığımız, içimizde huzursuz olmamıza sebep olan nedenler nelerdir hiç düşündünüz mü? Bir çok olumlu ya da olumsuz davranışa maruz kaldığımız ve son zamanlarda artan akran zorbalığı da yadsınamaz bir gerçek. Her çağda olan ama günümüzde bariz bir şekilde artan akran zorbalığının sebepleri, çözüm yolları benim uzmanlık alanım değil. Ama biliyorum ki bunun yaşı yok inanın, ilkokulda da var, üniversitede de, hatta iş hayatında da.

Ben bunu, kişisel gelişimini tamamlamamış insanların kendini ifade edememe biçimi diye tanımlıyorum. 

Karakter oluşumunda, yaşadığı olumsuzlukların kendinde ciddi  sorun oluşturduğunu kabul eden kişi, çözüm üretiyor. 

Yaşanan her problem kaçınılmaz bir şekilde kişiliğimizdeki olumlu ya da olumsuz değişimleri de beraberinde getiriyor. Fark edilen ve çözüm üretilen her davranış kişilik oluşumunda olumlu anlamda bir basamak daha yukarı taşıyor bizleri.

İşte tercihlerimiz de tam burada ortaya çıkıyor. 

Ben neyi tercih ediyorum?

Maruz kaldığım zorbalığın sonucunda ne yapacağım?

Şimdi gelin birlikte bir iç muhasebe yapalım. 

Bilerek ya da bilmeyerek bir kimseye psikolojik veya fiziksel zorbalık yaptınız mı?

Ya da herhangi bir zorbalığa maruz kaldınız mı? 

Evet dediğinizi duyar gibiyim. Bu yaşanılan psikolojik bir gerçek.  İnsanın olduğu yerde doğru ve yanlış, iyilik ve kötülük, duyarlılık ve duyarsızlık daima olacaktır. Her şey zıddıyla kaimdir. İnsan kişiliğinin, karakterinin oluşumundaki süre, kişiye, kişinin hayata bakış şekline, yaşam tarzına, aile terbiyesine, yaşanmışlığına göre değişiyor. Maruz kaldığımız zorbalığa verdiğimiz tepki bile değişiyor zamanla.

Kendi maruz kaldığı kötü davranışları başkalarına yapabilecekken yapmamak, hatalarda ısrarcı olmamak... Akran zorbalığının psikolojik bir sorun olduğunu kabul etmek... 

Bilinçli bir şekilde “kötü biri olmak istemiyorum” diyebilmek  bu farkındalığı yaşamak...

Hatta sadece iyi olmakla yetinmeyip, iyiliği çoğaltmak için bir adım atarak, iyilikle mayalanan dostluklar, muhabbetler kurmak...

Hayatın seçimlerden ibaret olduğunun bilincinde olmak...

Ne istediğimizi bilmek kadar önemli, ne istemediğimizin farkında olmak. Bilerek ve isteyerek bütün hücrelerimle iyi bir insan olmak istiyorum ve bunu seçiyorum. 

Yaşadıklarımı ve yaşayacaklarımı böyle olumlu karşılayacağım. Hiç bir kötü yaşanmışlık, benim iyi olmamı etkilemeyecek. İyi olmaya çalışmak ve iyilik için yarışmak, bu zamanda yapılacak en güzel cihattır. İyi olmanın ve iyi kalmanın zor olduğunu biliyorum. Hem etrafınızdaki kötü insanlarla barış halinde yaşamaya çalışırken, içinizdeki nefisle savaşmak...

İnsan olduğunu iddia edenler için iyi olmak kötü olmaktan daha kolaydır diye düşünüyorum.

Taşkın hareketler, agresif davranışlar, zorbalık, aykırılık, insanları küçümsemek, kötü olmak yerine, ayakları yere basan, sorumluluklarının bilincinde olan, hayatını ve hayatındakileri seven, her duruma hazırlıklı insan olmak bilinçli bir seçimdir.

Ben yerine biz demeyi öğrenen, bencilliğin ve egonun bütün dünyaya empoze edildiği bir devirde biz diyecek insanlardan olmayı tercih etmek. Diğer türlü anlık yaşanılan ego tatminlerinden sonra, kendi iç dünyasında başlıyor asıl savaşı insanın diye düşünüyorum. Her şeyi susturabilir insan ama vicdan, içinde susturamadığı tek şahit ve hakimdir. Kendi ile kavgalı olan kişi çevresiyle barışık olamaz.

Huzur insanın içinde başlayan ve dışarı doğru sızan bir duygu halidir.

Zulmetmemek gibi zulme sessiz kalmamak da bizim sorumluluğumuzdadır.

“Bana değmeyen yılan bin yaşasın” fikri, Müslümanca bir düşünce biçimi değildir. Müslüman neme lazım demez, duyarlı olur. Çünkü insan “eşref-i mahluk”tur, yaratılanların en üstünüdür. Kendine  değer veren, Rabb’inin yarattığına da değer verir. Kendi değerimizi merak ediyorsak içimize dönüp insana ne kadar değer veriyoruz, bir soralım!

Kaç kişi benim için önemli?

Kaç dostumun yarasını sardım?

Kaç kişi için birçok şeyi göze alabilirim? Bu soruları ne kadar çoğaltıyor ve ne kadar olumlu cevap alıyorsak bundan ibaretiz. Gönül rehberimizde birçok insan olsun ve birçok insanın arayacağı ilk insanlardan olalım. 

Hayat zannettiğimizden daha kısa. Ve bu kısa hayatta bir çok dönüm noktası oluyor insan için.  Dilerim ki bu yazı ve kendimizle yaptığımız iç hesaplaşma önce kendim, sonra sizin için bir dönüm noktası olur. Bu günden sonra bir çetele tutalım. Hayatımızdaki iyilikleri çoğaltalım. İyiliklerle kötülükleri kapatalım. Her şey gibi iyilik de bulaşıcıdır. Etrafımıza çokça iyilik bulaştıralım.

Selam ve dua ile...